Eenzaamheid onder jongeren
“Ik was twintig toen mijn vader overleed aan asbestkanker, hij was pas vijftig. Terwijl ik studeerde en mijn leven zich moest ontvouwen, stond mijn wereld op zijn kop en moest ik gaan rouwen. Doordat ik op school veel gepest ben, had ik in die tijd nauwelijks vrienden. Of zeg maar: geen.
Ik was erg op mezelf en in de jaren die volgden bestond mijn leven uitsluitend uit werken en gamen. Tot een uur of één ‘s nachts dook ik onder in een wereld waar ik veel bereikte en talloze online vrienden had. Dat waren mijn enige dopamineshotjes. In het dagelijks leven sprak ik alleen mensen die me vroegen waar de boter stond. Voor hen was ik slechts de handige vakkenvuller, inhoudelijke gesprekken voerde ik jarenlang met niemand.”
Lees verder via RTLnieuws.nl>>
Meedoen met onze activiteiten en/of op de hoogte blijven?
Bekijk snel onze activiteiten pagina om ook mee te doen, of schrijf je gratis in voor de nieuwsbrief om op de hoogte blijven van al het laatste nieuws, interviews en nieuwste evenementen.